روھڙي جي ماڻهن جي رھڻي

 ”روھڙي جي ماڻهن جي رھڻي“

روھڙي جا ماڻهون درويشن جا سنگي ھوندا ھئا جنهنڪري رھڻي بلڪل سادي ھوندي ھئي ڪپڙو لٽو سادو پهريندا ھئا ميرن جي بادشاھي ۾ ڪامورا پاچن ڀريل سلوارون پائيندا ھئا ڀائيبند ڪوٽن بدران انگرکا پائيندا ھئا قميص بدران چولا پائيندا ھئا جنهنجو بٽڻ ڪلهي وٽ ھوندو ھو مٿي تي پڳڙي يا پٽڪو ٻڌندا ھوا مٿي اگهاڙو ڪوئي ڪون گهمندو ھو اگهاڙي مٿي گهمڻ سان جي گهٽتائي سمجهندا ھوا گهرن جو خرچ واجبي ھوندو ھو يعني ڪٽنبي ماڻهون جي گهر جو خرچ گهڻي ۾ گهڻو 20 روپيا مهينو مس ھوندو ھو

”حجامت“

ڇوڪرو ڇوٽ ۾، وڏن لاء ٽڪو. ڪپڙن جي سلائي پتلون 6_1_0

خميس 4 آنہ، ننڊا ڪوٽ 8 آنہ، 

”پگهارون“

پوليس، پوسٽل، ريلوي، روينيو ھيٺئين ڪلاس جي پگهار 17 روپيا. مٿيان آفيسر يعني ھيڊ منشي، مختيارڪار وغيره 20 کان 70 رپئي تاءِ  مٿين پگهارن مان ماڻهون ٻار ٻچا بہ پاليندا ھئا ۽ شاديون مراديون بہ ڪندا ھئا ۽ اوکي وقت لاءِ ڪجهہ پاڇي بہ بچائيندا ھئا.

روھڙي ۾ ھندو مسلمانن جي ايتري محبت پاڻ ۾ ھوندي ھئي جو خبر نہ پوندي ھئي تہ شهر ۾ ھندو گهڻا آھن يا مسلمان جهيڙي فساد جو نالوئي ھي ڪون ھو مسلمان ھندن جي ميلن تي ۽ ھندو مسلمانن جي ميلن تي عام جام ايندا ھئا ۽ پاڻ ۾ مٺ محبت ساڻ ھلندا ھوا. انگريزي علم وڌنڌو ويو ليڊر ۽ سرمائيدار پئدا ٿيندا ويا غريبن جو رت چوسيندڙن جو انداز وڌندو ويو پر تڏھين بہ روھڙي تہ اثر گهٽ پيو. زمانو اھڙو اچي بڻيو جو جيڪڏھين مسلمانن جي ميڙ ۾ ۽ ھندو ليڊر ھندن جي ميڙ ۾ ھڪ ٻئي تي ڌوڙيو نہ وسائي تہ کين ليڊر ڪير سڏي ۽ گيھہ ٻڏي ماني ڪٿان ملين پر اھڙن ليڊرن جي روھڙي ۾ عزت ڪان ھوندي ھئي مڪاني ليڊر ڪوبہ ڪون ھو سکر ۾ فسادن (منزلگاه) وقت يا ٻهراڙي ۾ ڦر وقت روھڙي جا ڪوٽائي سيد، موسوي سيد ۽ شهر جا معزز مسلمان ۽ ھندو ھڪ ٻي ۾ ڪلهو ڪلهي ۾ ملائي شهر ۾ پهرو ڏنو جنهن سبب فسادن کي روھڙي ۾ اچڻ نہ ڏنو. 

امداد حسين شاه

ڪوٽ مير يعقوب علي شاه روھڙي.